viernes, 31 de diciembre de 2021

Monólogu de lo que yo vi

Yo vi enchipase a la mar, y al faru allumar pa guiar a los ñavegantes, y la espuma arruxidar pallabres de Neptunu pelos bramadorios.

Yo vi pacer nes brañes al ganáu; a los ferres, les aigles y les utres peñerar pelos cumales, y al pastor esconxurar axorizáu nel vientre de la borrina.

Yo vi los valles y les vegues verdes, les viesques de fayes y carbayos, los texos milenarios, y el güeyu l'agua de milenta fontes gorgolitiar pente'l mofu ya'l felechu.

Yo vi a Taranis nel Monsacro, a Lug nel Naranco, a Belenos en Ponga, a Deva en Cuadonga, y a los xamanes sidros arreblagando la cuguruta l'Urriellu.

Yo vi al ñuberu, a les xanes, a los trasgos, a los diaños, a la güestia, al pataricu, al cuélebre, al busgosu...

Too eso vilo yo y abondo más qu'inda recuerdo, nun vieyu país atlánticu onde un osu mató a un rei y onde los xanos buscamos el nuesu postrer abellugu.