En Xunetu afayámonos en plena temporada d'andar a la yerba. Y ello ye que taba yo un día soleyeru y afayadizu pa ello viendo dende lo cimero de la mio viesca como, allalantrón, había un grupu de xente asturiano puxando nesta xera. Cuando, de sutrucu, llantóse delantre min Sidru'l Guirriu pegando un blincu cola so piértiga y xingando les esquiles.
-¡Cóime, Sidru, bienllegáu per esta viesca...
Entós Sidru'l Guirriu echó mano de la garapiña y acercómela a les ñarices pa que surniare. Fíxilo asina y un arume prestosu a magüeyu percorrióme'l cuerpu.
-¡Ai, amigu, -dixi-y yo a Sidru- qué perprestosu ye l'arrecendor que sal de la to garapiña!. ¡A yerba recién segáo qu'empecipia a curar al sol!. Ún de los mios golores favoritos de tola bayura que mos ufierta la ñatura...
-Pues sí, Xanu, tamos nel tiempu d'andar a la yerba y avezo a enllenar la mio garapiña con un puñau d'ello curando, que tien un arume prestosu onde los hebia.
-Mira p'allá abaxo -comente-y al guirriu- ehí tienes unos cuantos asturianos a la yerba. Eso sí, acordies a los tiempos d'anguaño, onde ta casi too mecanizao. Segadores, empaquetadores, tractores...
-Yo pa esto soi un nostálxicu, amigu Xanu. Siento señaldá d'aquellos tiempos pasaos onde segaben a gadaña y llevaben los fierros pa cabruñala nel prau. Cuando esmarayaben, pradiaben, facíen balagares y vares de yerba...¡Yeren otros tiempos más duros pa esti llabor...!
-Ye verdá, collaciu, yo tamién me prestaben más aquellos llabores a l'antigua usanza. ¡Y cuando xuncíen y llevaben aquellos carraos de yerba pa la tenada, que valumbaben tanto que casi tapaben carru y gües!. Y, a vegaes, había qu'ayudar a la parexa emburriando...
Quedémos mun cachín en silenciu Sidru'l Guirriu y yo mientres mirábamos pa la xente que trepaba cola yerba nel prau. Dempués, el mio amigu púnxose él:
-Les quintanes y les aldegues tienen el so falaxe. Antiguamente sentíase'l cabruñar de les gadañes, el sonsón de les esquiles, el cantar del carru y hasta la tonada que salía del gargüelu de dalgún cantador gayasperu. Anguaño siéntese per elles otru idioma, les segadores y desbrozadores, les motosierres, los tractores...Ta permecanizao too. Yá ves ehí abaxo güei cómo trabayen. Esa mecanización traxo más rendimientu, sollivió l'esfuerzu de la xente y, nesti sen, ye positiva. Pero tien la so parte ñegativa, camudo'l falaxe de les quintanes y aldegues y dame tristura...
-¡Qué razón tienes, Sidru!. Yo tamién pienso como tu nesti asuntu. ¡Progresu y señaldá nun xuncen bien davezu!. Ven comigo pa un requexu onde pasa'l ríu, que tengo enfrescando unes botellines de sidra que va sabemos a gloria esti día onde pega'l sol con gana...
Y p'allá empobinemos, Sidru'l Guirriu blincando y yo entainando, ¡que la sidra ye una rapaza cantarina que nun hai que la tener esperando...
