Cuando'l pensamientu políticu y cultural s'asitia no políticamente correuto y cuando'l bon rollu acríticu fai de bandera común, emítense conteníos que tol mundu aplaude encantaos de la vida, pero que, si los peñeres d'una manerra más crítica, puen tener les sos boleres na sebe. Vamos poner güei un par d'exemplos.Yá hai años qu'Asturies arrecostina con reivindicaciones territoriales vecines enfotaes en marchar, pali que pali, con díes de gües del nuestru territoriu. Ñoticies nesti sen aprucen dacuando nos medios de comunicación.
Pues ello ye qu'ún de los cantares más celebraos dende hai tiempu de la nuestra música más ñuevo fai referencia a los Picos d'Europa. Nél dizse que nun tán dixebraos en tres partes, que formen como una patria común y que les llendes son les del aire. La verdá que queda guapo, arrogante, romántico y melguero.
Agora bien, si tienes un prau nuna zona rural y das a entender que nun ye tuyu porque les finques de la parroquia son a comuña y llenden col aire, ¿qué pue pasar a mediu plazu?. Pues lo que ye de suponer. Los vecinos van conservar les sos propiedaes y, de mampurra, van arramplate cola tuya. Y si hai daqué afitao na cultura popular asturiana son les engarradielles polos finxos y les llendes, hasta'l puntu que dicen que quien mueve un fitu acaba acarretándolu a recostines pelegrinando cola Güestia hasta que lu reponga au taba. Ya'l casu ye que, por muncho que nos fadie, la realidá xunce mal bien de vegaes coles meyores intenciones.
Otra afirmación qu'atropa abondu consensu, nesti casu, en dellos ámbitos políticos, ye una que biltó va unos años onde se sopelexa que nel futuru Asturies, o va ser d'izquierdes o nun va ser.
Nesti casu, podemos facer l'análisis dende dos puntos de vista. El primeru, pue amosar un afitamientu ideolóxicu onde s'espresa'l convencimientu de que la única posibilidá pa que la nuestra tierra nun desapaeza va ser al traviés de propuestes socialistes, porque con otres d'otra triba va sumise y alón. Qu'esto pueda ser asina nun ye imposible, pero sí ye cuestionable. Basta pa decatase d'ello con echar una güeyada a los sistemes económicos y sociales de los países d'esti mundu traidor que nos arrodia.
Pero esi discursu tien otra güeyada, nesti casu, perpeligrosa. Trataríase d'amosar el deséu de preferir qu'esti país desapaeciera si nel futuru la so xente empobinare pel camín, por exemplu, del lliberalismu, o simplemente del capitalismu nes sos variaes plasmaciones, como envereda anguaño. Tal barbaridá nun se-yos ocurre plantegala nin a los más enfotaos militantes del españolismu derechista llevada a la so doctrina ideolóxica. Cuála de les dos posiciones remanez del plantegamientu nun lo sé, porque nun toi dientro la pelleya de quien les fai.
Pues ehí tenemos fecha una interpretación alternativa de dos cuestiones, una esmesada del mundu musical y otra del políticu, agüeyándoles dende un puntu de vista más distanciáu y críticu del que remanez del simple siguidismu parcial propiu de los aruelos afines.
Y güei póngo-y yá'l ramu a esta espirica. Hasta la entrada viniente. Haxa salú.
