Cuando un país cuantayá qu'empobinó pel camín de dir picu abaxo ye vezu atopar ñoticies que dan perceguera. Ye lo que suel pintar n'Asturies.Poro, cuando rescampla daqué que ruempe esta tendencia fai camentar que ñon too ye ñegrura nesta tierra de xanes y cuélebres.
Esto foi lo qu'asocedio estos díes en temes de salú. Salió nos medios de comunicación el nuestru país por mor de que vamos a la cabeza d'Europa en test fechos pa deteutar infectaos de coronavirus. Tamién dientro del Estáu tenemos díes en que figuramos ensin un solu contaxu, lo que nos pon nos puestos cabezaleros nel tema de la desescalada.
Esto llevó a valoraciones públiques positives, tanto por parte del gobiernu español, como por una vocera de la OMS. Que yá yera hora que nos mencionaren dayures por dalgo positivo, miániques.
Pues ello pudiere ser ñiciu de qu'hai otra Asturies arriendes de la de les llaceries de toa mena. Que funciona, que pue facenos pensar que pudiere ser posible otru futuru más gayasperu qu'esi que vemos de contino nel finxu'l cielu. Onde se mueve xente que fai bien les coses, que desconocemos de qué llau ideolóxicu pilen, pero que puen llevar a meyor puertu la nestra singladura.
Sedría mui aquello pensar qu'esa otra Asturies, la que funciona, atropa tamién a una parte de la sociedá enfotao nun proyeutu ñacional asturianu separtáu de les ideoloxíes rancies del pasáu. Pero esto nun ye asina nin va ser con muncha probabilidá. Asina que lo meyor que pue desease ye que siga faciendo bien les coses porque va cincar nel beneficiu coleutivu y alón.
D'otru llau, tolos díes almorzamos con xente qu'amuesa d'una manera descarada la so querencia pola censura. Pudiéremos pensar que se trata de grupos asitiaos na drecha del abanicu ideolóxicu pol aquello de la nostalxa del pasáu. Y sí los hai. Pero tamién se trata de grupos asitiaos na izquierda, dende la más moderada a la más radical. Dicho notres pallabres, trátase d'un fenómenu tresversal.
Equí tenemos una Constitución que define al Estáu como democráticu y de drechu y, arriendes d'ello, afita la llibertá d'espresión como un drechu fundamental de la ciudadanía. Pero una cosa ye lo que diga la carta magna y otra cómo funciona'l personal. Y la dixebra nesti aspeutu ye ñidia.
D'esta miente, les peticiones de que piesllen tal o cual periódicu, tal o cual cadena de tv o radio, o qu'ilegalicen tal o cual partíu son parte ermuna del nuestru día a día. Y viénenmos d'un llau y d'otru.
Por poner un exemplu, taba yo ñavegando l'otru día per una rede social. De sópitu apaeció delantre los mios güeyos una d'eses milenta peticiones. Tratábase de solicitar el pieslle d'un programa de televisión pol aquello de que los sos conteníos alliniábense con unes posiciones de la drecha más casposa.
Nun constaba que'l programa en cuestión incurriere en delitu dalgún. Porque eso ta tipificao llegalmente y pue denunciase guapamente (denuncies tenemos a esgaya a lo llargo del tiempu).
Nesti casu solicitábase'l zarru por motivos idiolóxicos. Y yá sofitaren la petición más de siete mil persones, que nun ye broma. Siete mil ciudadanos opuestos a la llibertá d'espresión acordies a un estáu democráticu de drechu cuando sofitándose nella s'emitan opiniones que nun coincidan coles suyes. Asina funcionen en dellos ámbitos anguaño nesti Estáu y nesti País Asturianu.
Y per güei más nada. Queda despidise hasta la entrada viniente.
Haxa salú.
