"Asoméme a to ventana/por ver qué tabes faciendo/fariñes nuna madreña/vaya muyer de gobierno". Asina diz la lletra d'una tonada de nuestro que grabara nel so tiempu Miranda acompañáu, seique, por Manolo Fresno a la gaita y qu'enllazo al final d'esta entrada.Y vien a cuentu güei polo de "fariñes nuna madreña", que tien el so aquello treslladable a una de les caracteristiques que definen la cultura del Estáu onde tamos, pero tamién de l'Asturies u ñacimos o vivimos. La chapuza, el facer les coses a lo xole, y col so plizcu de gochería tamién.
Escribía na entrada anterior, con motivu del coronavirus, que les sociedaes bien estructuraes y con disciplina social tenien mayor probabilidá de tornar l'andanciu qu'aquelles otres onde la falta de civismu rescampla darréu. Y que la nuestra pertenecía a estes postreres, polo que l'asuntu pintaba feu. Desgraciadamente, los fechos diéronme la razón.
Munchos ciudadanos asitiaos en Madrid, el focu principal con diferencia de la pandemia, entainaron a salir d'esta comunidá aprovechando la circunstancia pa garrar vacaciones y espardiendo de pasu per dayures el virus, saltándose la prudencia de quedar nos sos llugares y ensin facer casu dalu a lo que dende les alministraciones-yos encamentaben. Choca y rescampla qu'en nengún momentu zarraren en cuarentena a la capital, como fixeron los italianos, por exemplu na zona norte'l país, una midida que podría collaborar a torgar la espansión del andanciu.
Otros munchos ciudadanos, esto yá n'abondos sitios, pasáronse pel arcu del triunfu la cuarentena que decretó'l gobiernu y nun quedó otra que recurrir a les sanciones pa tratar de metelos en vereda. Y asina y too, siguen arreblagando perriba lo aprobao polos gobiernos central y autonómicu y van siguir faciéndolo con toa seguridá. Resulta traxicómico agüeyar pa xente qu'echa hores pasiando'l perru per ende o que percuerre cais per bien de tiempu cola barra'l pan sol brazu. Hai qu'atopar sides p'arronchase y aguzar l'inxeniu, manín.
Y, como ye lo esperable cuando hai una parte de la ciudadanía asitiada en facer lo que-yos venga en gana, los casos de contaxu siguen medrando tan guapamente. Porque tamos nuna sociedá onde bien de xente confunde la llibertá col llibertinaxe y la disciplina social como daqué que namás que se cumple cuando permedia la sanción correspondiente y, como dixe enantes, qu'asina y too intenta saltase les normes de contino.
Danse situaciones que son como pa rodar una película de risa de les bones. Escosar les esistencies de papel hixénico ye de traca, por exemplu. Cargar carros apicoletaos de productos como si nun fuéremos a poder asomar les ñarices fuera de casa en meses amuesa'l mieu cerval qu'estiñaza a munchos ciudadanos namás que ven que les coses entamen a torcese un migayín. Y asoleyen tamién qu'estes sociedaes occidentales onde vivimos, tán enchipaes na so superioridá tecnolóxica, son enforma más insegures, febles y acuruxaes de lo que pudiere paecer.
Resumiendo, desgraciadamente pa toos, vivimos nuna sociedá que se guía abondo pola chapuza y la precariedá d'educación cívica. Que-y presta más en bien de casos facer fariñes nuna madreña a iguales nun cacíu frescu y afayadizu, coles consecuencies que remanecen de too ello.
Y neses tamos.
