Dicen que cuando'l diañu nun tien que facer espanta mosques col rau. Y digo yo que cuando una sociedá anda al aldu, ensin un sen claru, los alderiques conviértense nun deporte ñacional.Esta vegada'l baturiciu foi por mor de la Universidá Llaboral xixonesa. Entró nel ayuntamientu de la ciudá una propuesta de presentala pa patrimoniu de la humanidá, apoyada pola drecha, y la izquierda refugóla.
Entamaron entós a llover carrobexazos d'un llau pa otru, pero principalmente pal equipu de gobiernu del ayuntamientu xixonés personalizáu na rexidora y, curiosamente, dexando bastante de llau la responsabilidá del restu de la izquierda que s'allinió con él.
L'argumentu fundamental pa nun sofitá la propuesta foi qu'esa universidá fíxose na época de Franco. Y ye verdá que se fixo entós, mialma. Como gran parte del patrimoniu cultural nuestru y d'otros llaos, que los construyeron n'époques onde los drechos de les persones y de los pueblos frayábense de contino. Les pirámides d'Exiptu fixéronles esclavos de los faraones. Los teatros, anfiteatros y demás edificios de los romanos tamién fueron obra d'esclavos y, pa detrás, dellos destinaos a lluches de gladiadores o xenocidios de cristianos. Tornando pa casa, el caserón de la Universidá d'Uviéu foi obra d'un inquisidor. L'arte asturianu, de reis venceyaos col feudalismu...¿pa qué siguir?.
Y como se quixo aplicar al casu de la universidá xixonesa lo que nun s'aplica en nengún sitiu, pues pintó qu'al cabu de pocos díes, tuvo que salí l'alcaldesa rectificando y sopelexando que diben ser ellos los que fixeren una nueva propuesta pa presentá la candidatura a patrimoniu de la humanidá. El ridículu taba fechu y constaba n'acta.
¿Y agora?. Pues cualquiera sabe. Almeyor, la drecha qu'apoyaba, agora refuga. La otra izquierda que nun apoyaba a ver qué faen. Ya'l gobiernu asturianu qu'escurrió'l bultu a ver cómo se posiciona. Qu'esto ye Asturies, cho, onde pue pasar cualquier cosa y onde dicen les llingües llasparderes que Murphy escribió la so conocida llei.
De toles maneres, anque al final la candidatura se presentare, nun pinta clara la cosa. Una esperta de la nuestra Universidá declaraba que nel nuestru continente hai inflación de monumentos declaraos como patrimoniu de la humanidá y probablemente se quiera promocioná los d'otros sitios. Y pienso yo, qu'esto asítiase más del llau de la política que d'otra cosa, y que nada tien que ver en qué tiempu y baxo qué réxime políticu se llevantó l'edificiu.
Espéranos una llexislatura abegosa nes dos ciudaes más poblaes d'Asturies, Uviéu y Xixón. Nel casu la capital, yá vemos cómo les gasta l'equipu de gobiernu encabezáu pol alcalde. Nel casu de Xixón, entamaron cargándose'l festival del arcu atlánticu, pasó estos díes l'asuntu de la Universidá Llaboral, y paez ser que l'usu del idioma asturianu nun ta nada claro qu'avance nes actividaes del consistoriu.
Cuando'l caldar del xacíu escosa. Cuando una sociedá esbarrumba. Cuando'l razonamientu se sustitúi pol dogmatismu alcanforáu. Cuando una sociedá entaína imparable pa camudar nun ermu intelectual...pues pasen estes coses y munches más. Pero con un denominador común: afondar no negativo. Destruir envede construir. Guiase pol sálvese quien pueda. Y engarrase polo que faiga falta.
Asina qu'almeyor, envede pone-y el ramu a esta entrada despidiéndome hasta la viniente, igual ye más afayadizo despidime hasta'l xaréu o despropósitu viniente. Que seguro que vendrán y abondos.
