Los asuntos económicos tienen dalgunes característiques propies según la época en que sucedan. La figura del avalista o del bien ofrecíu como aval ye una cláusula que figura nos contratos hasta anguaño mesmo, y según los tiempos que cuerran esi apartáu pue danos una idea de lo que se valoren ciertos bienes neses dómines, como vamos ver de siguío.Pues d'esto vamos tratar hoi nesta entrada. Ello ye que nun documentu fecháu nel mes de Xineru del añu 1.884 (semeya del post), un firmante, J.G.C, reconoz que tien una deuda de 800 riales por aciu de la reparación d'unos carros nel taller de F.A.F, asitiáu nel llugar de La Ponte, na parroquia llangreana de Santolaya de Turiellos.
Dicha deuda comprométese a dir pagándola nunes cuotes mensuales qu'entamen nel siguiente mes de Febreru. Hasta equí un contratu de lo más corriente.
Pero onde l'asuntu tien el so aquello ye al aportar al apartáu del aval. Y ye que'l deudor comprométese a nun vender la parexa de gües cola que xuncía entrín y non nun tuviere satisfechos tolos pagos, quedando asina los armentíos como una especie de garantía pal acreedor.
Visto dende'l puntu de vista de la nuestra sociedá actual pue abultanos una anécdota simpática. Pero si nos treslladamos al últimu terciu del sieglu XIX infórmanos de la importancia que la parexa, el carru y el lloriame teníen naquella sociedá, pues yera'l mediu de tresporte per caleyes y carreteres non sólo dientro de les llendes de la casería, sinón tamién de tou tipu de mercancíes nunos conceyos asturianos, como'l de Llangréu, onde la minería y la industria entamaben a esporpollar enforma.
