Entamamos un nuevu añu arrecostinando coles llaceries bien conocíes que se repiten al travies del tiempu. Un bagaxe abegosu que nos dibuxa un futuru gafu y prietu.Cierto ye que vivimos embarbiaos por un réxime qu'esglamia la nuestra nación como una guaxa tarrecible. Y cierto ye que remamos a retranca y probes d'arbíes.
Pero si siempre consiguieren los sos oxetivos los que remanen el poder en cada ciclu históricu nun tendríemos algamao munchos de los avances que tenemos hoi. Y ye que la historia ta finxada de fazañes llograes polos, a priori, teóricamente derrotaos.
Poro, quiero entamar esti añu que fai galanes refugando'l derrotismu.
Porque tenemos gargüelu pa rinflar, brenga p'arruxidar, manes pa trabayar y enfotu p'avanzar. Y nun ye poca cosa, miániques.
Cuento que ye mester que nos convenzamos dafechu que depende de nós dir faciendo, día a día, esti país. Reconstruyéndolu cola nuestra actitú personal y colectiva. Cada cual dando al dengue na estaya u meyor s'afaye. Apurriendo'l so granu pervaloratible de sable, pues toos son igualmente necesarios.
Convién recordar qu'equí hai xera a embute pa toos y toes. La llosa asturiana ta n'abertal pa quien quiera entrar y arremangase. Nin una sola persona sobra. Porque l'oxetivu de llevantar esti país rique pola xermandía nel llabor. Pero encamentando qu'ensin renunciar enxamás a la utilización de la crítica y l'analís como ferramientes imprescindibles p'algamar una andecha participativa y vidable.
Tócanos anguaño llevantanos de la postrer xostrada y ponenos, per enésima vegada, de pies y caminar. Tornando a sestaferiar el camín que nos lleve a valtar el réxime clientelar y antiasturianu que nos arcoxa. Arrogantes y parciales. Buscando fitos d'alcuentru frente a un enemigu común. Encarando'l futuru ensin mieu.
Asina que vamos encetar l'añu faciendo un brinde a escaecer derrotismos y quexumes inútiles, a buscar a comuña un futuru afayadizu, y a enfotanos por plasmar en realidá'l gritu pixuetu: ¡Avanti, Asturies!.
