Aquellos yeren otros tiempos, hom. La mocedá xubíamos a les brañes y mayaos a curiar el ganáu. Catábamoslo na cuerna y poníamos la lleche a refrescar nuna llábana de la cabaña. Dempués baxábamoslo al pueblu nel vexigu. Dacuando alcontrábeste solu per dalgún requexu del mayáu col palu y el mastín por si aprucía'l llobu o dalguna alimaña. Entreteníeste como se t'ocurriera. Iguando zamploñes, tallando daqué cola navaya, acuriosando coses...
A vegaes podía pintar que tropezares con una rapaza qu'andaba tamién per ellí llendando'l ganáu como tu. Poníeste entós a echar una rocada con ella. Y el casu ye que podía ocurrir que nos gustásemos. Sentíes rebusquinos n'estómagu y entrábate'l rixu...
Si a ella-y cuacaba l'aquello tamién, podíamos acabar amatagaos, yá sabes...faciéndolo. Entós echabes un polvín y sacabes la petaca pa lliar un pitín. Si tovía nun afloxaba la calentura, pues echabes otru polvín y otru pitín. Y como la tarde provecía, pues otra vez a ello y otru pitín...
Y total, que cuando te queríes dar cuenta...¡quedabes ensin tabacu!.
