sábado, 25 de abril de 2009

Stop.

Siempre hai la posibilidá de llegar a un finxu que marca'l final de daqué. Por exemplu de la paciencia.


Les sociedaes fórmenles los rapacinos, los mozos y los adultos. Les mentes tienen que camudar y adaptase a les fases vitales.


Si una xermandía tien namás que mentes de rapacinos los sos proyectos queden ente dolco y la media manga. Allúgase a años lluz de la realidá. Y la realidá entiérrala a años lluz de tener posibilidaes d'espolletar.


Los díes con futuru son díes de gües pa llabrar cada mañana. Sechar, semar, acollechar y guardan n'horru. Y van preñaos de la sabencia de milenta años d'observación de la realidá cotidiana.


Los díes ensin futuru escabárriense na verba valera y erma de los parllanchines, nos castiellos na playa diseñaos nes barres de los chigres, nel empicorotiamientu del embeligru a la categoría de dios.


Vi, veo, y nortio nel finxu'l cielu una xermandía de mentes de rapacinos, castiellos na playa y adoradores d'embeligros.


Y, deseando, de toes toes equivocame, namás que veo dos salides: o tirase de calón al fondu del sotambiu, o facer borrón col morgazu y abonar otra llosa anovada y fértil.