Poneme delantre los güeyos un platu percebes y empicipiar a naguar ye too uno. Pues esta mañana vinieron a visitame, montaos en madreñoxiru, Pinín y el Gaviotu. Y resulta qu'el playu traxo una paxuca con percebes. Asina que faltóme tiempu pa sacar unes de sidra y ponenos a espellicales. Y póngome yo:
-Bono, chachos, pues que tamos per Avientu y vamos camín de les fiestes navidiegues.
-Pues sí, Xanu -dixo'l Gaviotu-, y con elles la temporada de les pitances. Que más qu'unes fiestes de raigañu relixosu tal paecen unes xornadones gastronómiques.
-Antes yeren más cencielles -añadió Pinín-. Aprovechábase pa comer un poco meyor que notres époques del añu, matábase pa la ocasion un pitu si cuadraba, pero ensin munchu más esparabán gastronómicu.
-Y agora hai otra cosa aquello que me llama l'atención -dixi yo-. Ye lo de les lluces. Anden a la tema per un llau y otru a ver quién prende más y amuesa más rebilicoque llumínicu, miániques. Y bien de xente queda empapirotiao con esi espectáculu...
-Con dicite qu'hasta los hai qu'organicen escursiones pa ver les de Vigo, que tal paez que quieren imitar al mesmu Sol, rediola -comentó Pinín.
-To eso de les pitances y lluminaries rescampla d'una manera especial per estes feches -permedió'l Gaviotu-, pero nun hai qu'escaecer que pa otra xente tamos nunes dómines murnies, porque tamién ye'l tiempu onde s'echa de menos a la xente de la familia que yá nun tán ente nós. Van quedando sielles vacíes alrodiu la mesa y ye motivu pa la señardá.
-Otru asuntu bien notable d'esto que comentamos ye'l tema de la rapacería. Son díes de xuguetes, d'arranar por ver realizaes les ilusiones de los pequeños de la casa -puntualicé yo.
-Pues sí, Xanu, y equí tamién cambiaron les coses enforma col pasu de los tiempos -recordó'l Gaviotu-. Cuando yo yera guah.e los regalos trayíentelos los Reis Magos d'Oriente, Melchor, Gaspar y Baltasar. Teníen un emisariu qu'anunciaba la so visita, el Príncipe Aliatar, y aprovechabes entós p'apurri-y les cartes onde-yos pidíes los regalos polos qu'olivabes. Porque había qu'escribilos nuna carta que, si lo escaecíes, igual teníes problemes...
-Y teníes tamién una cosa que te reconcomía tamién -dixo Pinín-. Porque si pel añu te portares mal, podíes arriesgate a que te cagaren carbón y ceniza. ¡Menudu plar, rediola!.
-Claro que los rapacinos d'anguaño xueguen con ventaxa con relación a los d'otros tiempos. Porque agora, arriendes de los Reis Magos, hai otros personaxes, que vienen antes, y que tamién-yos traen regalos. Ehí tán Papá Noel, Santa Claus y otros más autóctonos d'apocayá como l'Anguleru -recordé yo.
Entós el Gaviotu, dempués de beber un culín de sidra, sonrió, guiñónos un güeyu, y ponse él:
-Pues vamos dir al granu. A vosotros ¿van dexavos munchos regalos estes fiestes, ho?.
-Home, yo siempre me dexen coses na casería de Paxumal de los mios tíos Telva y Pinón -dixo'l guah.e.
-Colos xanos funciona d'otra manera -comenté yo-. A los que so ma dexó nuna casa pa ver si colaba y los criaben, puen caga-yos los Reis Magos daqué, pero los que yá somos vieyos y andamos peles viesques, tenémoslo más difícil...
-Pues yo tócame regalar, que soi paisanu y pasé cuantayá d'escribir cartes pidiendo regalos a facer de paxe de los Reis Magos y repartilos -dixo'l Gaviotu.
Y, d'esta miente, siguimos saborgando les percebes y enfrescando'l gargüelu cola sidra mientes sentíamos barrenar a un picutorneru que, mialma, sintir siéntense perbién, pero velos, ¡arreniego los demonios lo complicao que resulta...!.
