Asina que, suponiendo que nos alcontráremos daveres na antoxana de cambios que nos empobinen a un futuru estremáu al que conocemos, ¿cuálu va ser el sen d'eses tresformaciones?.
Podríemos pensar que, d'equí pa endelantre, vamos enveredar pa una sociedá meyor, más xusta, solidaria, democrática, respetuosa col mediu ambiente, etc.
Pero nun tien por qué ser asina'l finxu'l cielu pal que vamos. Podría ser lo contrario. Una sociedá menos xusta, menos democrática, que tarace la diversidá biolóxica y la ñatura...
Yá escribí n'entraes anteriores que los ñicios que tamos agüeyando nestes dómines de confinamientu son pa esmolecese. Recortes de llibertaes aforfugantes y ensin semeyanza coles restricciones d'otros estaos europeos, ciudadanos camudando en guardianes del orde imperante, regustu pol estáu policial y represivu. Encabritamientu social. Les peores zunes asoleyense a embute y per dayures.
Y rescampla daqué perfácil de comprobar. Vivimos nuna sociedá onde les mentes simplayes aprucen per tolos llaos. Hai vegaes qu'atopar xente con espíritu críticu, con capacidá pa desendolcar espiriques razonaes y pa debatir argumentando aseméyase a buscar una aguya nun payar.
Los cambios sociales de progresu tienen que tener yuso una sofitancia social de xente preparao, enfotao, concienciao, crítico y con criteriu propiu. Que funcionen como individuos difíciles d'apoderar y non como rebañu de remanar perfácil.
¿Qué tipu de base social tenemos anguaño pa encarar el futuru?. ¿Una sociedá de mentes bien amueblaes y difíciles de mangoniar o una xermandía de mentes simplayes?. ¿Qué arromana más na balanza?. Ehí dexo la entruga del millón.
Pues sí. A lo meyor, nos tiempos vinientes, vamos ser testigos de cambios fondos. Pero nun va ser lo mesmo ser testigos activos, argutos y arrechos qu'espectadores torgaos y dondos de lo que nos entamanen otros. Claro que nada nun ta escrito y tamién pudiere dase que tantu supuestu cambiu dempués de cocíu menguare y que siguiere too asemeyao a como taba o muncho peor.
Asina que güei voi poner el ramu al posti tirando pelo segao y echando mano, otra vuelta nesta bitácora, del dichu perconocíu y mansuñáu sacáu del cantar de Bob Dylan: "la rempuesta ta nel vientu".
Tolos díes gallina amarga la cocina, reza'l dichu. Y güei pongo l'últimu finxu d'una serie d'entraes afalaes pol tristemente célebre andanciu víricu y les sos consecuencies de toa frasca. Voi entós facelo coles reflexones de siguío:
-La izquierda asitiada nel gobiernu afáyase recortando drechos y llibertaes, zarapica na xestión y tien enfotu centraliegu.
-La población acuruxao ta dispuesto a aceutar y alcagüetar lo que faiga falta con tal de que-y prometan seguridá y subsistencia.
-Los medios d'información son llurigues de manipulación y adoctrinamientu al serviciu de los poderes de turnu.
-Morrió'l conceutu progresista de "collaciu". Equí ñavegamos na mesma mar, pero ñon nel mesmu barcu.
-La única disyuntiva viable pal futuru: llibre pensamientu o barbarie.
Y equí paz y dempués gloria.