Día 11 de Payares. Samartín. Cellebración de la matanza del gochu. Día der resaca eleutoral tamién. De quexes y llantos pol ascensu del ADN español, el de tola vida, el de la "unidad de destino en lo universal". El de los qu'ayeri gritaben "a por ellos" como matachinos, corón en mano, que van pa la corripa a pol gochín refalfiáu.Reza un dichu asturianu qu'hai que dexar que cante'l carru porque espanta al llobu. Tres el recuentu de votos d'ayeri, paez que'l carru cantó, entornáu y esgonciáu, eso sí. Pero'l llobu acercóse más que nunca nes últimes décades y metió'l mieu en cuerpu. Arregañó claramente los caniles y acuruxó abondo.
Hai paradoxes polítiques que nun dexen de tené'l so aquello. Los demonizaos nacionalistes y secesionistes periféricos tienen nes sos manes les llaves que piesllen la puerta al fascismu españolista y que la dexen abierta pa que siga circulando enagora'l poquísimu aire que-y va quedando a esti Estáu como democráticu y de drechu.
Lo que se sema arrecuéyese. N'Asturies llevamos cuantísimayá con unos gobiernos socialistes que prauticaron nesta tierra'l nacionalismu español más patrioteril, ranciu y carca, hermanu del más xenuín de la drechona. Al empar, prauticaron ellos y esa drechona un antiasturianismu xabaz. Ello iguó un caldu de cultivu afayadizu pa lo qu'hoi tenemos: escaños pa formaciones claramente antidemocrátiques y rabiosamente antiasturianes.
Pero nun ye namás qu'eso. N'Asturies siempre se votó madrilano y eso dexa una güelga de llaceries. Los resultaos qu'equí se dan son hermanos a los de les comunidaes onde'l nacionalismu español domina dafechu. L'electoráu asturianu compórtase, dende la Transición, como si fuere'l d'un simple barriu madrilanu más. Ayeri quedó perdemostrao una vegada más. Hasta Teruel (dicho seya con tolos respetos) algamó más representación en Madrid qu'Asturies.
Enfotu y formación son dos cualidaes inprescindibles pa enxaretar proyeutos políticos propios. Formación hai perpoca. Ente nós abunda'l mantra, la frase curtia, l'argumentu de tres llinies. Escasea la espirica razonada, la contrastación crítica y argumentada. Tarrezse muncho lleer y presta pola vida glayar, quexase y entafarrase nel victimismu.
Escasea tamién ente nós l'enfotu nel país. Llevo tola vida sintiendo xente dicir que-yos gustaría tener equí partíos propios como los tienen catalantes y vascos pa tener pesu nel embeligru'l reinu. Pero dempués esa mesma xente pierde les madreñes corriendo a votar a los partíos centraliegos. Si se presenten opciones netamente asturianes pasen d'elles dafechu. Figúraseme a min que los partíos propios que-yos gusten deben esistir namás que nes llendes de la so cabeza.
Tampoco nun hai enfotu ente muncha xente que quier trabayar na política. Ye de lo más corriente atopar persones que se definen políticamente como asturianistes y hasta nacionalistes que militen y voten en partíos españoles. Nun imaxino yo nacionalistes catalanes o vascos militando y votando al PP, PSOE y demás. Equí ye'l pan políticu de tolos díes.
Dempués tán esos otros qu'amuesen tanta impaciencia y priesa por consiguir sentá les ñalgues nes instituciones que h.ispien a les primeres de cambiu de los partíos asturianos onde militen pa entrar notres formaciones d'ambitu estatal onde sí tienen esa posibilidá. Exemplos de lo anterior y d'esto cabero tenémoslos a esgaya.
Poca xente d'izquierdes, y poca xente en xeneral de la que se mueve nos aruelos asturianistes/nacionalistes, votó nestes eleiciones qu'acaben de cellebrase a la única candidatura asturiana y d'izquierdes que se presentaba, Andecha Astur, magar xubió'l so porcentaxe nel recuentu votos con relación a les anteriores. Nada nuevo, pues siempre pasó lo mesmo cuando esistíen otres formaciones llariegues (Conceyu Nacionalista Astur, Ensame, UNA, Pas...). El personal nun les vota, garrándose a sides de toa mena. ¿Posibilismu?. ¿Votu útil?. Non. Falta total y absoluta d'enfotu nes propies fuerces y, por qué non dicilo, nel propiu país.
La involución nel Estáu Español nun pue ñegase. La Constitución ye un papel moyáu. ¿Un exemplu?. Va unos díes, el Tribunal Constitucional roblaba que se pueda despidir a un trabayador por garrar baxes llaborales. Estorba y púñase contra les llingües non castellanes. Estorba y púñase contra les autonomíes. Reculen los drechos llaborales y sociales de toa mena. Sopeléxense pelos medios escritos y audiovisuales, ensin molestase yá nin en despistar, conteníos impecablemente reaicionarios y fascistes...
Escribí nos primeros párrafos del artículu qu'ayeri cantó'l carru. Sí, paez que'l llobu arregañó los caniles pero nun los fincó tovía. Pero que lo faiga va ser cuestión de tiempu. La tendencia va per esi camín. Cuando'l candidatu más votáu salió a falar a los sos simpatizantes veíense bien de banderes españoles, pero non autonómiques, que yera lo que se veía cuando'l que ganaba yera un candidatu de la drecha. Tou un badagüeyu que pa mio idea va más allá de lo aneudótico.
Cuando les coordinaes cambien d'una manera bultable, ye mester replantegase a fondu les coses. Pa que siga cantando'l carru va haber que-y xuncir otra gabita. Y dende Asturies esa gabita pasa por enfotase nel propiu país y construir dende y pal propiu país ensin arrenunciar a nada. Tamos entrando en dómines nueves y abegoses. Siguir, políticamente, dexándose llevar pola inercia de siempre d'andar al rau de lo foriato pue resultar, coleutivamente, suicida. Y si cai l'Estáu na boca del llobu nun podemos quedar esperando como corderinos a que mos encete.
