El primer Fueru d'Avilés concediólu'l rei Alfonsu VI nel añu 1.085. Posteriormente, Alfonsu VII confirmólu y dio-y a esta villa la categoría de ciudá al traviés d'un documentu del añu 1.155 que se conserva nel archivu municipal avilesín. Trátase de dos pergaminos cosíos per un cordón. Consérvase ellí tamién otra copia del añu 1.289.Nesti fueru arrecuéyense les llibertaes, franquicies y privilexos que la corona otorgaba a la villa avilesina que yera per aquelles dómines la segunda más importante d'Asturies, dempués de la capital, Uviéu.
L'escribanu yera un presbíteru llamáu Suarius (Suero) un nome naquel entós bastante corriente nel noroeste peninsular. Considérase que yera de la zona y que tenía relaciones col conventu de San Vicente. El testu ta escritu en lletra carolina, nunes dómines onde lo corriente yera usar la visigótica. D'esti escribanu conócense más documentos salíos de la so pluma.
Arriendes de la importancia histórica del documentu, tien otra que rescampla dende'l puntu de vista llingüísticu. Ello ye que ta escritu n'asturianu con abondes entepoladures del provenzal. Ello conviértelu nun de los primeros testos conocíos del idioma asturianu y una auténtica xoya histórica y llingüística que, afortunadamente, aportó hasta nós.
