"D'ilusiones vivía'l tontu los coyones". Esta sentencia tan contundente téngola sintío cuantayá y pieslla una gran verdá.Dicen los espertos en cuestiones educatives que nun hai una intelixencia pa too. Un ñeñu pue ser tochu en matemátiques y perllistu en dibuxu, por exemplu. Asina que toos tenemos daqué que se nos entama meyor y onde podemos inxertanos dientro de los llistos. Y tamién daqué u somos más fatos y con menos posibilidaes d'avanzar.
Hai tamién un tipu privilexáu y minoritariu de llistos. Ye'l daquellos que son arteros pa esguilar pela pirámide social p'arriba anque pa ello tengan que se sofitar notros que dexen fundíos na llamarga.
D'otra banda, siguiendo col casu de suso, tamos los más fatos pa esa actividá. Y pa compensar los nuestros esfuerzos ensin resultáu por medrar -anque seya de la manera más honrada posible- llevamos nesta vida con nós un fatu d'ilusiones colgáu d'un palu nel costazu. Sírvennos como motor, bien de vegaes, pa siguir trepando nel día a día ensin escangayanos.
Lo que suel asoceder ye que, cuando vamos aportando a la vieyera y nos da por desañudar esi fatu, decatámonos que munches d'eses ilusiones qu'acarretemos siguen intactes por nun tar cumplíes, y que llevamos camín de llevales vírxenes con nosotros pal cagüercu.
Cuando somos rapacinos cuéntennos aquello de que nos traxo una cigüeña nun fatu colgáu del picu. Toa una metáfora de lo que nos espera nesta vida que nun fuimos a ver o a entender nel so momentu. Esi sábanu au nos tresporta la cigüeña trátase del fatu de les ilusiones que munchos nun vamos ver cumplíes enxamás por más que nos enfotemos nelles... Porque cayimos, llamentablemente, del llau de los fatos.
