La mar va espardiendo adulces l'ocle sobre'l sable de la playa. Ruxen les foles y les gaviotes esnalen cubriendo'l cielu col so chiar. Alluendi, ximiélgase un barcu al
velume. Orpina. Atapez. El faru alluma y guía corazones vagarientos. La
brisa sele afalaga les vidayes y descansen los güeyos estelaos
n'horizonte. La serena achúcase gargoliando vieyos cancios d'amores
marineros.El mofu que tapa'l tueru del caborniu amuga la mano que lo afalaga. L'alborecer posa la rosada na viesca qu'esconsoña pente una guañada d'ocres. Les fayes enseñen les sos aguyes doraes na seronda. L'arfueyu amuesa les sos perles de nácare tresaleciendo por vieyos druides con focetes d'oru. Sonsonia'l regatu. El molín ye piedra y silenciu. Esproña la ñeve. Nel abellugu del güeyu l'agua, fila una xana rocaes de suaños.
Restalla la lleña qu'ambura en llar. Cabo d'elli, escalez el cuerpu y aposienta'l calter. La mente va esfoyando adulces semeyes y renombrances de tiempos sumíos del ayeri y los antiguos. Arroxa'l fornu de los sentires fondos. Amiya la nueche de punteres, despacín, silenciosa. Pel cuarterón entornáu de la puerta ceguñen milenta estrelles. Engoláu na calamiyera, enreda'l trasgu pasando granos de fisga pel furacu de la mano.
Lloñe del traxín cotidianu que nos enarta, a vegaes , la vida ye daqué simple, cercano, primario, real ya imaxinario. Un ruxerrux sonce. Un xuegu familiar y ancestral de lluces y sombres. Una sinfonía de sentires, recuerdos y suaños malapenes esbozada.
Porque, resalvando los grandes eventos coronaos de sonadía y ringorrangu, hai momentos seles y sublimes qu'aporten a nós endolcaos nun refocilu de cenciellez. Requexos d'esistencia namái que nuestros dafechu. Onde'l rellugu escuca pente les nubes espayando los sones melgueros d'un conciertu en Sol Mayor pa vigulín de maíz.
