Dientro de los cuentos populares asturianos hai ún que fai referencia a un pastor que cría a una culiebra.Vien arrecoyíu por dellos autores como, por exemplu, por Mª Josefa Canellada.
El casu ye qu'esi cuentu conózolu yo per tresmisión familiar. Cuntárenmelu de rapacín y nunca se m'escaeció.
Los cuentos populares suelen tener milenta variantes, al ser la tresmisión oral la vía pela que se conserven. A manera d'esbozu, esta ye la versión que a min me cuntaron:
Ello yera un pastor que tando nel monte atopó una culiebrina. Decidió criala y cuando taba na braña llamábala pa que viniere a alimentala. El casu ye qu'un día'l pastor tuvo que dir a sirvir al rei y tuvo un bon tiempu lloñe. Cuando acabó'l serviciu, tornó pa la braña y alcordóse de la culiebrina. Llamóla y apaeció ella, que se fixere col tiempu pergrande, y que lu reconoció. Foi pa él y abrazólu endolcándose-y en cuerpu, pero como yera tan grande, afogólu.
Pues ye precisamente esti final el que me quedó afitáu na memoria, un desenllaz murniu onde'l ciñu de la culiebra acaba por matar al pastor. Porque ye l'aquello qu'estrema la versión que yo conozo de la que lleí notros autores que recueyen el cuentu, y onde simplemente apaez una culiebrona descomanada que s'enrolla nel cuerpu del pastor matándolu.
Y ye esi matiz venceyáu al desenllaz de la historia lo que m'afaló a escribir esti post. Escurro que, quiciabes, dalgún llector que la sintiere tamién per tresmisión oral, coincida nel fin de la mesma que yo conozo. Asina qu'equí dexo constancia d'ello.
