Acabante facer una miñatura maxistral, el monxu Agustín aplicábase historiando una capitular d'aquel códiz cola maña y prestancia qu'avezaba a remanar. Foi entós cuando l'hermanu Cirilo cozcóse-y xuxuriándo-y a la oreya:-Tenémosla entamada. Apaeció'l güevu d'un basiliscu pa la mano fuera del ventanu'l gallineru.-
Agustín arremelló los güeyos como platos y llevantóse pa siguir a Cirilo empobinando dambos camín del piteru. Ellí nun requexucu'l ventanu había un nial y nél un güevu ñarru y ablancuzáu. Yera un güevu gafu que namás que-yos podía trayer llaceries a la hermandá del conventu, taba claro.
Dambos monxos alcordaron guardar el secretu pa nun axorizar a naide más. Pañaron el güevu a furtadielles y guardáronlu nun llugar seguru na celda Cirilo. Agora habíen d'entainar a destruilu y tar n'adelantre sollertes pa que'l malfadiáu gallu colloráu que lu punxere nun tornare a facelo otra vuelta.
Pasaes les doce de la nueche Agustín y Cirilo garraron el güevu y metiéronlu nuna fardela. Salieron pa la güerta'l conventu y con un martiellu machucáronlu y enterraron los escarrapios echándo-yos penriba cal vivo. Dempués tornaron a les sos celdes asoliviaos pol llabor perfechu.
Yá pela mañana los monxos arremolinábense alredor d'un nial qu'había pa escontra'l ventanu'l gallineru. Facíen comentarios y degomanes. Cuando vieron aquel corriellu pa onde punxere'l gallu colloráu'l güevu'l basiliscu a Agustín y a Cirilo púnxose-yos un nuedu en gargüelu que los añusgaba. ¿Qué taba pasando ellí?. ¿Apruciría otru güevu más?. ¡Rediós d'aforfugu!.
Cuando llegaron al requexu onde s'apiñaba aquella xermandía comprobaron la razón de tantu baturiciu y espectación. Una palomba encrespada daba vueltes como alloriada alredor d'aquel nial mientres miraba pa los presentes como rispiendo por una esplicación de pa ónde recóime fuere a parar el so acoricáu güevu.
