Abenayá que nun enveredo nesti pergamín pela carril de la política. Cada vegada me peta menos facelo y menos nun llamargal de cainismu y mezquindá que ye au nos movemos davezu per estos llares y que me refalfia y repuna a esgaya faciéndome desistir bien de veces de meteme nestes espiriques.Pero ello ye que yá tenemos nuevu gobiernu autonómicu del FAC. Y esti ye un tema que ta perpresente dayures y atroca un sitiu cabezaleru nos filandones de toa mena. Y dientro d'elli, una conseyería de cultura ocupada por una persona con prestixu nel ámbitu cultural y favoratible a la normalización de la llingua como ye Emilio Marcos Vallaure. Perdón si escaezo a daquién, pero esti nomamientu corona la presencia d'otres dos persones bien conocíes nel asturianismu como Inaciu Iglesias que ye conceyal en Noreña y Carlos Rubiera qu'ocupa la conceyalía de cultura nada menos que na ciudá más poblada del país, Xixón.
Dizse perende que ye de cortesía da-y a un gobiernu entrante los cien primeros díes pa pescudar y comprobar si axeiten midides que nos abulten (a nós, porque esto siempre ye bien suxetivo) afayadices nes diferentes estayes de trabayu o de si promeses, programes y espeutatives lleven camín de cayer en sucu baxeru. Poro, nun fixi valoración dala hasta güei nin de programes, nin de conteníos, nin de discursos. Tampoco nun la voi facer sobre'l trabayu a desendolcar pola nueva formación política porque, cenciellamente, nunos casos malpenes entamó a facer galanes y notros endagora nun echó nin siquiera a andar.
Pero too ello nun quita pa dir apuntando dalguna cosa que se ta entamando a ver. Como esa presencia que rescampla y a la que me refería enantes de persones procedentes d'ambitos asturianistes en FAC. Y que, a priori, nel tema llingüísticu y cultural polo menos, podría apuntar nel sen de qu'habría ser posible dalgún tipu d'avance (solliño "dalgún", nin echo les campanes al vuelu nin m'empozo nel desánimu) dempués de les polítiques gafes hacia lo llariego coles qu'arrecostinemos durante munchos años.
Tamién ye fácil d'observar que tou esti tema del nuevu partíu gobernante y los posicionamientos hacia'l mesmu, asoleya bien claro la heteroxeneidá actual del asturianismu y la disparidá de criterios a la hora de valorar los caminos per onde empobinar. D'esta miente, hailos que yá se definieron claramente escontra del trabayu que presuponen que va facer FAC d'equí pa endelantre. D'otru llau, tamién hai xente qu'apostó fuerte sofitándolu.
Polo que se refier a esti xanucu echáu al monte hai yá unos años va optar pola prudencia. Eso sí, aclarando que, de mano, nun-yos va negar la confianza a aquelles presones que s'enfotaron nesti proyeutu nin truñar a lo xole contra'l deséu de munchos miles d'asturianos que quiciabes n'abondos casos dende un asturianismu básicu, percenciellu y mui poco tresnáu (escribí nesti blog hai meses un post tituláu "Sí hai base social" y, en cierta manera, estos resultaos electorales apunten nesi sen de que sí la hai) vieron nesta nueva formación la posibilidá de cambiar daqué. Asina que allúgome nesi estragal prudente d'espera que mencionaba enantes. Porque nun hai nada meyor que pañar fechos reales y non suposiciones nin xuicios preestablecíos pa poder sacar les propies conclusiones d'ún teniendo polo menosc un rispiu de base pa parase a analizar.
Acabo echando mano a un símil d'esos que tanto me presten remanar. Na bolera la política, nesti momentu acaba d'entamar una partida y ta acabante de salir pel aire la primer bola. Camiento que ye abondo ceo pa saber si va facer munchos bolos, pocos o nengún. De dar la partida por ganada o arrenunciar a esa posibilidá cuento que nun ye agora'l momentu d'afirmalo. Toca esperar.
