Ye perconocida na nuestra cultura tradicional la cigua, amuletu normalmente talláu n'acebache, anque tamién fechu en coral o en plata, onde apaez un puñu zarráu col deu pulgar asomando pente l'indiz ya'l mediu. Esti amuletu revieyu y conocíu dayures notres civilizaciones y llugares del mundu dende cuantayá nun ye otra cosa que la representación del sexu femenín y emplégase ente nós pa oxar al mal del güeyu principalmente.
Apaez arrecoyíu pelos investigadores del nuestru folklor tradicional el vezu de que la muyer arremangare les sayes pa enseña-y la so fañagüeta al diañu como manera d'esconxuralu y facelu fuxir. Otra vuelta tenemos esi papel protector de lo femenino apruciendo al traviés de l'alcordanza popular.
Son tres exemplos que me vienen en pelondines a la mente y que talo paecen amosar una creyencia ancestral na capacidá del sexu femenín pa protexenos de lo maligno, de lo escuro y tarrecible. Lo femenino como maxa y protección. Tou un tema pa reflexonar sobre los vieyos sustratos culturales de los que venimos.
