Definitivamente, el tramperu O'Cágonros taba a piques d'alloquecer. Aquello yera'l mundu al viesu. Yá diba la tercer vegada consecutiva que los castores-y poníen les garduñes a él pa garralu. ¡Les sos propies garduñes!. Nun yera a saber por qué raru mecanismu aquellos animales desarrollaren en cuestión de poques selmanes tanta intelixencia. Nun sólo nun yera a garrar ún, ye que queríen garralu ellos a él.
Y dempués vieno lo del venáu. Aquello yá yera como pa ponese a mexar y nun echar gota. Viólu paciendo tranquilamente. Apuntó p'aperrilla-y, y va l'animal y echóse cuerpu a tierra nel más puru estilu militar pa esquivar el proyectil. Dempués guardóse tres d'un árbol y escucólu dende ellí esquivándo-y tolos tiros. Pero lo qu'escapaba a toa comprendoria foi cuando l'animal dio-y el culu y con una coz artera aventó un morrillu contra O'Cágonros que-y pasó talamente raspiándo-y una vidaya.
Y qué dicir del so amigu, el nativu Pluma Chunga. Años de compañerismu y bon entendimientu, y aquella tarde... Pues que diba'l bon tramperu a regala-y unes pelleyes y unos mogotes de cecina de bisonte al so compañeru del alma y va y recíbelu llantándo-y una flecha nel costazu izquierdu, que a poco más y fíende-y pela metá'l corazón. Dempués empecipió a nubláse-y la vista, a taramiellar... y perdió'l sentíu...
Cuando esconsonó O'Cágonros vio aquella imaxen espantible. El castor, el venáu y Pluma Chunga abangábense enriba d'él sorriendo con unes vestimentes blanques. Pescanció entós que morriere y taba nel mundu de la ultratumba y tornó a desmayáse somorguiándose nel suañu...
(..............................................................................)
Nuna esquina del cuartu del hospital de San Agustín d'Avilés, el médicu esplicaba a la desconsolada muyer del alministrativu camudáu en tramperu imaxinariu espatarráu na cama y al so fíu'l gafu desenllaz d'aquel episodiu llaceriosu:
"Quince díes trancáu en casa delantre del televisor papando les repeticiones de toles películes del Far West qu'echa pela tarde la TPA y alimentándose cásique namás que con palombines de maíz ye normal que dieren esti resultáu. El probe tien una chifladura de campeonatu. A ver si cuando despierte y recupere un migayín lu mandamos a siquiatría. Pero, polo menos, quedónos desnutríu, pero nun morrió de fame. Garrémoslu a tiempu..."
