jueves, 4 de noviembre de 2010

El sincretismu asturianu.


Si dalgo caracteriza'l mundu espiritual asturianu ye'l sincretismu cristianu-paganu. De magar va axeitándose'l reinu asturianu, va tresnándose esi sincretismu relixosu que llega hasta güei ente nós.

Los enterramientos de Pelayu y Favila son una bona amuesa d'ello. En dambos casos escoyeron llugaes sagraos precristianos. La ilesia d'Abamia en Cangues d'Onís, tumba del primeru, ta allugada fuera del pobláu nun campu tumular y a pocos metros d'un dolmen anguaño desapaecíu. Nel casu del segundu, tamién la ilesia de la Santa Cruz ta allugada, nesti casu, enriba un túmulu y dende'l so interior pue vese'l dolmen que facía de cámara funeraria. Tamién hai autores que nun descarten que'l llugar de Cuadonga, cuna del reinu, fuere un llugar de cultru precristianu.

Casos de sincretismu tenémoslos abondos si nos ponemos a xurgar nel nuestru pasáu y cultura. Ehí tenemos tamién el vezu d'allugar los texos al llau de les ilesies, o qu'una manera d'esconxurar al nuberu seya tocando la campana de la ilesia. Si nos ponemos a reparar en mazcaritos como los sidros o el guirria ponguetu tal paez que fueren reminiscencies druídiques o de xamanismu.

Tovía anguaño ye bien corriente la utilización de símbolos cristianos y paganos como protección contra los más diversos males. Ehí tenemos les piedres del rayu o la culiebra, les cigües, pero tamién les cruces y les medalles con santos o vírxenes. Llevamos a bendecir el coche a Cuadonga y prendemos calabaces güeques na viéspora de tolosantos. Porque actualmente'l sincretismu de los primeros tiempos onde foi fraguándose'l calter simbólicu y espiritual asturianu sigue vivu ente nós, magar nun nos demos cuenta d'ello davezu.

Poro, una xera bien importante ye acoricar y curiar tou esi bagaxe cultural, esa guaña identitaria que collabora a defininos como pueblu. Cuando por desdexamientu o por zuna, dalguién esborria un dolmen, una capiella medieval, o acaba con un texu centenariu, ta realizando tou un atentáu cultural pa col pueblu asturianu. Y, desgraciadamente, estes actuaciones tán produciéndose con demasiada frecuencia ente nosotros.