Esto de nun ser nunca'l mano del xuegu y tar siempre allugáu na posición del porra requier una pequeña reflexón polo menos.El casu ye que les nuestres fiches van siempre fuera la mesa. Y nos meyores casos acaben colingando enriba una ponte o cerca'l molín. Pero a la rana nin la bicamos y yá ta la probe hasta ferruñando por falta d'usu.
Ante esta situación daquién pudiere pensar que too se debe a la nuestra malísisma puntería. Pa los peor pensaos, que vamos xugar pimplaos de culinos de sidra o cachos de vinu ya'l nuestru pulsu anda fechu una llaceria.
Pero nun hai nada d'eso. Lo que pasa en realidá ye que siempre hai daquién que glaya o esparabania cuando otru va llanzar fadiándo-y la concentración. Tamién hai casos en que dalgún se cruza per delantre'l llanzador faciendo que la ficha vuele ensin sen ayuri. Hai hasta atrevíos qu'emburrien ensin más al que trata d'afinar nel tiru. El casu ta en torgar que naide nun mueva ficha nel sen deseáu.
Y, claro, nestes condiciones a ver quién ye l'artista que consigue meter anque seya una namás. Asina que quiciabes seya la hora de dici-yos, con tanta educación como contundencia, a los que nun s'afayen notra xera namás que la d'apilancar y desfacer, que cuelen coles sos xigomencies pa otru llau. Porque los que queremos axuntanos pa xugar con dalguna posibilidá de puntuar tamos nel nuestru derechu de que nos dexen llanzar en paz.
Pues lo cierto ye que, pese a lo que pudiere paecer contemplando'l nuestru pasáu, hai otres maneres de xugar.
