Siempre me prestó'l refraneru. Porque bien de vegaes nél piésllense grandes verdaes, magar aneciemos d'avezu n'escaeceles. Una d'elles ye la que nos diz que l'agua pasao nun mueve'l molín.El nuestru pasáu ta enllenu d'erros y aciertos, d'eso hai poca dulda. Y tanto de los unos como de los otros podemos siempre adeprender. Lo que nun lleva nenyuri ye aprovechar los erros de los demás p'arreflundí-yoslos como un carrobexu qu'oculte los nuestros porque esto supón avanzar pacia nenyures. Muncho meyor ye que caún abogademos la nuestra propia ropa puerco de la puerta p'adientro de casa envede asoleyar lo del vecín.
Toos conocemos perbién les frayadures de toa mena que cuten al nuestru país y la situación tremendamente delicada na que nos alcontramos güei. Y ye bastante xeneralizáu'l xacer de que si nun amestamos fuerces vamos siguir cuesta abaxo y ensin posibilidaes d'apurrir igua nenguna a los milenta problemes que tenemos.
Asina que meyor entainamos a dexar vieyes zunes trancaes nel sobráu de lo inservible pa llantar un nuevu finxu, que nos sirva a toos de referencia, y dende'l qu'empobinar hacia'l futuru aperiando una andecha arrogante na que coyamos y nos afayemos una gran mayoría social d'esta tierra de nuestro.
Claro que dicir coses como estes ye mui fácil y llevales a cabu abondo difícil. Convién dexalo claro pa nun pecar ún de ser un simplayu, enchipáu, y pinín. Asina que los que tienen les erbíes y la posibilidá política de llevalo alantre tienen que contar cola comprensión, paciencia, y ayuda de los demás.
Pero ye mester que tengamos bien afitao na mente que ye pernecesario recorrer esi camín hacia l'alcuerdu y la xuntanza. Enfotanos en construir. Encerriscanos en llevantar y non el valtar. Y mirar, d'una vegada por toes, p'alantre dexando los erros del pasáu apodreciendo. A ver si somos quien a tar a l'altor que les circunstancies históriques d'anguaño nos demanden.
