Dicen qu'una madre ye daqué a parte. Falta to padre y ye una desgracia, pero to madre... yá ye otra cosa.Dempués acórviente, fáltente, solménente. Y tires p'allá pal monte, col xabaril, el llobu, el raposu, l'esguil. Y ellí afáyeste. Siénteste animal penriba d'humanu.
Nuna ramascada trates d'iguar les tos llaceries colos perrillos y lo que consigues ye cambiar un enguedeyu por otru.
Dempués queda empozase na viesca y andar a la rebusca d'ablanes, castañes, mazanes y lleche pa sobrevivir. Pero too ye cuestión de tiempu y acaben garrándote. Y darréu comenten dalgunos vecinos: que si yes un bon rapaz, que si te teníen azafranáu, que si...
Ehí fuera sigue la seronda. Les fueyes van anubriendo los caminos y l'aire les castañes ximielga los árboles y afala la llocura de los allunaos. Ehí dientro la xusticia romanando cola so balanza. Acaba una historia y los que tamos d'esti otru llau especulamos cómo va finar la qu'entama agora.
