lunes, 4 de noviembre de 2024

El gorru coloráu del trasgu Manfurada

El mio amigu'l trasgu Manfurada ye la comedia. L'otru día taba yo sentáu cabo'l caborniu cuando lu veo venir tou escalabráu y fechu una llaceria.

-Pero, Manfurada, ¿Qué ta pasó, hom?

-¡Ai, Xanu, que me puñó un güe!

-¡Rediós!. ¿Y cómo foi eso?

-Pues verás. Como andamos na temporada de la gueta, pues resulta qu'atopé una cuerria enllena de castañes valdunes nuna llende au pacen unes vaques con un güe. Como a los gües-yos gusta puñar contra lo colorao, amazcaréme de verde pa pasar desapercibíu pente'l prau y pañar una goxa castañes...Pero'l malfadiáu animalón namás que me vio de lloñe turrióme y tuvi que salir prau alantre y furar pente unos escayos pa que nun m'enganchare...¡Y d'estes traces quedé!

-A, Manfuradina, y el gorru tamién lu llevabes de verde, ho?

-¡Rediosla, el gorru non, llevábalu coloráu!

-Entós nun t'estrañe nada de lo que te pasó. Como bien dixisti enantes, a los gües gústa-yos más dir a lo colorao que a un rapacín un xeláu de chocolate...

Dempués tuvimos charrando un cachu y el mio amigu trasgu despidióse y siguió'l so camín. Quedé yo reflexonando sobre aquel sucesu y entós el mio maxín llevóme al pendolín a una comparación. Pensé yo qu'hai munchos asturianos que traten d'amazcarar los sos rasgos culturales y llingüísticos col envís de pasar desapercibíos n'ambientes que consideren "finos" y onde sienten vergoña de presentase como son en realidá. Y sucede con frecuencia que se-yos escapa dalguna pallabra, o dalgún detalle, que faen que la so trampa rescample dexándolos n'evidencia...

Y pienso yo cuánto meyor-y diría a esa xente si fueren per esti mundu como realmente son, ensin avergonzase d'ello y llevándolo con arguyu y ensin complexu nengún. De xuro que diben tener muncho adelantao y nun tendríen que pasar la vida con esi aforfugu del que, de contino, s'obliga a comportase a ún como'l que nun ye...