Na mesa d'al llau nun sacaben bígaros. Sacaben el guispiu y despelleyaben a toos y a too pegando unes berríes tremendes como pa da-yos más consistencia a les sos sesudes argumentaciones.
Nuna esquina la barra, como quien va sacar un córner, el tecnolóẍicu solitariu esperaba que-y recargara'l móvil qu'enchufare dayures, escosu de tantu mansuñéu, mientres miraba empapirotiáu pal televisor recargando de pasu'l so cerebru pa poder asina pensar y opinar nel momentu afayadizu con solvencia y ẍacíu contrastaos poles monẍures mediátiques.
Fuera descarga la ñube. Al traviés de la puerta acristalada vense pasar rapazos ensin paragües y cola gran pingadura festeẍando l'eventu. Si l'agua fai xorrecer les plantes, ¿por qué non la cocorota de los humanos?.
Los chigres tienen eso. Ente sidra, bígaros, guispios, móviles, televisores, ñubes descargando y demás aconteceres, comprendes que, de dalguna manera, los terraplanistes tienen el so mizquín de razón.
P.D.: "En Marzu faigo'l niarzu. N'Abril pongo'l guevín. En Mayu guaro. En Ẍunu plumo. En Ẍunetu écholos a pidir con un cestu. Y n'Agostu si los veo nun los conozo". Primavera. El ciclu de la vida sigue. El casu ye nun aflacar.