"Yera de peral/yera de peral la sidra/yera de peral/y por eso la botella cuesta un rial".Asina diz la lletra d'un cantarín asturianu qu'avecen a echalu a manera d'estribillu la xente de l'asturianada. Afita un fechu conocíu por quien tea averáu a la cultura sidrera asturiana. Arriendes de la mazana, fruta principal de la nuestra sidra, tamién s'usaba dacuando la pera pa tresnar esta bebida, por exemplu cuando la collecha de los pumares yera escasa y había qu'echar mano de les perales pa completala.
El casu ye que va unos años un llagar asturianu, bien conocíu pola so llabor sidrera (Viuda d'Angelón), escurrió sacar al mercáu una sidra de pera usando fruta sólo asturiana. Nun ye d'echar como la otra y tien pinta asemeyada al albariñu blanco. Competencia pa cola sidra nenguna, simplemente una innovación pa ofrecer al mercáu arrecoyendo'l vezu d'usar la pera pa pisar. Paez ser que cayó bien y tuvo dalguna reconocencia fuera de les nuestres llendes. Pero...
Entró entós en xuegu lo de siempre. El cainismu y les zunes, d'un llau, y los pilancos alministrativos qu'atopen los que quieren entamar daqué n'Asturies. Como la normativa, mal iguada, recueye sólo cola denominación de sidra la fecha con mazana, daquién punxo la correspondiente denuncia. De siguío entró la conseyería de turnu del gobiernín en danza y prohibieron la comercialización del productu, siguiendo con una perllarga costume de poner torgues a tolo autóctono por parte de les alministraciones públiques de nueso. Y eso que la etiqueta dexa bien encamentao que se trata de sidra de pera, evitando asina que nengún cliente s'empixe.
Too ello ye más de lo mesmo de lo que siempre sucede ente nós. Entamar daqué n'Asturies y llograr qu'espoxigue ye casi un milagru. Les zunes enseguida apaecen pa valtalo. Agora sí, el primer foriatu que llega a vendenos gafes de gaxapu triunfa y empicorótiase como a un dios amiyáu de les estrelles.
Tal paez que'l llagar afectáu nun tien intención de tirar p'alantre col proyectu. Yo camiento que nun debieren dase y tendríen qu'escurrir dalguna otra denominación pa tirar p'alantre. Per equí vamos siguir llamándolo sidra de pera como siempre se dixo. Pero esi tema nun me finca a min, evidentemente.
Total qu'apocayá entamábenla escontra'l cachopu. Agora tóca-y a la sidra de pera. A ver qué va ser lo siguiente, que de xuro que la cadena nun acaba equí. Lo de siempre sigue imponiendo la so llei implacable sobre cualquier intentu de sestaferiar caminos económicos, culturales, o del tipu que seya nel nuestru mancorniáu país asturianu. Ye lo qu'hai.
