Hai unes hores confirmábase lo que los que nos guiamos poles vieyes tradiciones esperábemos. Salió'l Guirria nel conceyu Ponga repartiendo besos pente les muyeres y aventando ceniza a los homes y acompañáu polos aguilanderos a caballu. Y con ello podemos afirmar, agora sí, qu'entró l'añu. L'añu de nuestro.
Y con ello pervive'l nuestru iviernu. El de los antiguos. Con aguilandos y mazcaritos recorriendo llugares y caleyes. Llevándonos con ello en pelondines a los tiempos más reveyegos. Cuando yéramos clan, tribu, castra. Cuando yera menester facer piñu pa sobrevivir na época u la tierra y los árboles nun dan y hasta'l rei de la viesca, l'osu, retírase al so abellugu a enarciar. Axuntamos asina güei, cuando l'añu nuevu fai galanes, esos dos grandes bercios de lo que somos. Asturianos de magar el sieglu VIII y ástures de la llana y el cueru, del caballu y'l mastín, antes d'aquelles dómines.
Asina qu'entamemos el 2.012 añaos pol ruxerrux de la mar esfaciéndose n'espluma llandio nos cantiles. Curiaos poles fayes qu'enseñen nes rames les sos fueyes como llámines d'oru. Observaos por nuberos, xanes, cuélebres y demás xermandía del nuestru panteón míticu. Poseedores del esconxuru que capia a Xuan de la Borrina pa facenos nidios los díes más prietos y nublos...
Y tamién, miániques, endolcaos na renombranza de los vieyos dioses. Porque, increyiblemente, inda esistimos. Resistimos. Tamos. Somos. Increyiblemente los fíos de la vieya nación astuirana y los nietos de la vieya castra ástur tresllumbemos esti segundu mileniu magar toles escorzunes y repuelgos d'una historia de brenga y resistencia.
Afortunadamente nun vamos pasar l'iviernu albentestate y n'abertal. La solidaridá tribal de los aguilandos y la protección de los vieyos xamanes guirrios va tar otru añu con nós. Y ello va ser tou un rellumu d'esperanza pa siguir equí, triando esta tierra y esbrexando por llograr un futuru a comuña ente toos.
L'aigla peñera nortiando la nuestra tierra dende'l so gurugú. El texu viste'l so verdor niciu d'inmortalidá. L'asturcón esporitia y rincha al traviés de los sieglos...
Salió'l Guirria. Entró l'Añu. Aliten los ástures. Perviven los asturianos.
