El recuerdu que tengo más afitáu nel maxín de cuando, yá dende neñu, diba a Xixón ye'l del vieyu puertu pesqueru de Cimavilla. Los barcos y les llanches de los pescadores. L'arrecendor a salmoria. La rula col so traxín. Y les sardineres asitiaes cabo d'ella vendiendo'l pescáu recién rulao.Pero los tiempos cambien y eso que llamen la modernidá fixo que nun primer momentu prohibieren la venta ambulante de pescáu desaniciando'l vieyu oficiu de les sardineres. Dempués treslladaron la rula pal puertu d'El Musel. Y dende entós dalgo fondo cambió na mio manera de ver el barriu pixuetu xixonés. Hasta tal puntu que, magar el tiempu trescurríu, entá nun soi afayame del too cuando caleyo pel actual puertu deportivu. Faltame daqué.
Afortunadamente, una parte d'esi daqué atopélu hai bien d'años cuando visitaba'l muséu allugáu na Cá Xovellanos. Nel so sobráu pudi ver la obra escultórica de "El Retablu del Mar" de Sebastián Miranda. Delantre los mios güeyos espolletaron con tol so esplendor les imáxenes d'antaño. Ellí taben de nuevo la rula, los pexes, les sardineres, la xente... los propios vecinos del barriu fixeren de modelos pal autor. Sí, delantre mio tenía l'alcordanza más playa pesllada naquel cuartu d'esposiciones.
Asina que cuando dalgún foriatu m'entruga ónde pue ver dalgo típico de Xixón siempre-y contesto:
-Pues dir a dar una vuelta per Cimavilla pa ver los oríxenes de la ciudá. Y dempués pues visitar na Cá Xovellanos El Retablu del Mar pa entender la so esencia, el so corazón y la so alma-.
