Nunca foi pa escecer aquel primer día de xineru cuando fixo d'aguilanderu a caballu tres del guirria en Beleño. Sobre too la última parte del percorríu cuando diba yá frayáu de tantes hores enriba la siella y nun alcontraba manera dala de siguir montáu nella. Fuere tou un supliciu que-y costó andar dellos díes escocíu, doloríu y esbragáu. Una auténtica fazaña.
Tampoco nunca nun escaeció cuando pocos meses dempués participó en Le Tour de France. Como ciclista mediu y en llabores de gregariu, acabar esta gran preba yá lo consideraba un triunfu. Pero lo que nunca imaxinó ye que se diba convertir nel héroe de la etapa reina. Porque aquel añu ganóla nuna galopada en solitario pa escontra'l cumal de Le Tourmalet.
Pero'l sacrificiu mayor de la etapa foi nos dos últimos quilómetros que-y probecieron toa una vida. Entamó a sentir cómo se-y aformigaba y machucaba tol aquello y nun yera pa sentase de manera dala nel sillín. Tenía que pedalear de pies na bicicleta ensin ser pa sofitase nél. Recordó entós lo que-y pasare cuando l'aguilandu y tomó una decisión heroica, acordies col altor de les circunstancies y de la etapa: diba aportar a la meta sí o sí, y se se tenía de sentar facíalo y puntu. Como si en llegando teníen que lu llevar en parigüeles. Taba dispuestu a apechugar con ello. Arreventáu, resquemáu y fechu una llaceria ganó la etapa reina en Le Tourmalet y coronóse como rei consorte del ciclismu esi día llogrando facer historia.
Anguaño, yá retiráu, tien colgaes nuna parede de la so casa una siella de montar a caballu y la bicicleta cola que llograre la so xesta. Cuando dalgún conocíu o hasta dalgún periodista-y entrugen por aquella parexa tán chocante qu'espón con arguyu, siempre-yos arrespuende:
-Con esa bicicleta corrí Le Tour de France. Y con esa siella gané la etapa reina en Le Tourmalet.-
