domingo, 6 de junio de 2010

Trabayar, comer, vivir.


Cuando'l cachicuernu de les monxures berra ye pa echanos a tremar. Nel so día atorolló pal sector del lleche y a pesllar. Apuntó pa les mines y a trancar. Más recién tocó pa les pymes y bolera desarmada. Agora mesmo apunta pa los pixuetos del pinchu y flota a pique.

Pero tranquilos. Los milenta chiringos clientelares siguen de pies. Los amiguetes colocaos a deu contemplen cómo-yos xorrez el bandullu enfilandrando fartures. La castra de vividores de la política marafundiando les perres que nos caten hasta escosanos la corexa y refalfiando na bayura.

Dempués allóriennos con qu'hai crisis y tenemos qu'apechugar con midíes xabaces que nos van dexar esglamiaos económicamente (¡más entá...!). El mundu'l trabayu nun ye'l responsable del esbarrumbe xeneral, reconocen, pero ye'l que tien qu'escorniase pa iguar la situación. ¡Claro, hom!. ¡Yá t'oyí, navaya!.

Díba cuantayá que nun se cotizaben tán a la baxa ciertos drechos. El drechu a trabayar tomáu a moxiganga. El drechu a comer peñerando como una bisarma d'un pasáu que contábamos fináu. El drechu a vivir dignamente camudáu nuna cruel y auténtica risión.