Tamos avezaos a garrar el sentíu de la midida al traviés de lo que nos muestren los medios de comunicación, naquelles actividaes onde más pon el güeyu'l dineru, naquello, en definitiva, que dalgún día decidimos, por una enguedeyada serie de circunstancies, que ye lo importante.
D'esta manera, estelámonos nes xestes deportives que nos presenten y presentamos como rellumantes: empampirolámonos con fazañes futbolístiques, de fórmula 1, de... lo que nos cuenten y nos contamos que ye lo grande.
Al delláu d'ello, tamién hai grandeces qu'escuquen casi ocultes. Fálase poco d'elles. Rellucen un instante curtiu nel tiempu si les comparamos coles anteriores. Ruxen selequino. Y abúltennos medio tapecíes. Como amatagaes.
Pero yo considéroles grandes ente les grandes. De mano, porque lo son daveres. Porque tienen amás el méritu de lo muncho qu'hai qu'esbrexar pa destacar no encasiellao como minoritario. Polo que camiento que tien de costar llograr sofitos pa salir alantre. Y hasta ónde hai qu'aportar y cuánto lluchar pa ser a que-yos reconozan, anque seya una migayina, el so enorme méritu.
Ello ye que ta acabante producise una xesta deportiva nel nuestru país. Les rapaces del equipu de h.oquei sobre patines del Biesca Xixón llograron el so tercer títulu européu ya'l segundu consecutivu. Sí, tres títulos europeos. Casi nada.
Y eso, enmarcándolo nel conxuntu de los equipos deportivos asturianos de toa mena, ye un llogru tán bultable que nun almite retruque dalu. Magar, cola particular vara de midir qu'acostumamos a utilizar, el so triunfu perteneza'l grupu de les grandeces amatagaes.
