jueves, 16 de abril de 2015

La ropa ensucho

A, ñe, la ropa ta ensucho, xágualo-

Asina falaba Sola, una tía de mio güela paterna, a mio ma que tenía la ropa asoleyando al verde acabante llavalo. Y mio ma tornaba a arrecoyer la ropa y llavalo otra vuelta. Y Sola poníase:


-A, ñe, la ropa ta ensucho, xágualo-


Y otra vegada mio ma a llavar y echar la ropa al verde.


A la tercer vez sintiendo'l mesmu cantar, tuvo qu'enfilar a conta-ylo a mio güela:


-...Ye que Sola lleva tola mañana encamentándome que llave la ropa porque ta puerco y yá lo fixi tres veces-.


-¡De los coños!. ¿Qué ye lo que te diz, ne?-.


-Que lo xagüe porque ta ensucho-.


-Ai, muyer, lo que te ta diciendo ye que-y eches agua porque ta seco...-

*********************************************************************************
A la muyer d'esta anécdota, Sola, yo tampoco yera a entendela dacuando y yera mio güela la que me facía de traductora, magar yo venía d'ámbitos de fala asturiana, anque amestada yá en parte col castellano. Visto cola perspectiva de los años, tien de ser bien triste que xente de la to propia familia nun seya a comprendete por espresate nel idioma de los tos antepasaos. Pero anguaño les coses dieron una vuelta más de tuerca, y yá somos los falantes d'una llingua asturiana con mayor o menor grau de castellanización los que, a vegaes, nun somos  a danos a entender a xente de la nuestra familia que yá tán castellanizaos dafechu