Enterábemonos apocayá del partu d'una nación de bisonte n'Asturies, fechu que rescampla yá que cuenten les cróniques que llevábemos un puñáu de milenios ensin velos pacer per estes tierres.Asina que tornamos a tener ente nós a aquellos animales cuantayá desaniciaos y que namás que yéremos a observar nos paneles pintaos y grabaos de les nuestres cueves prehístóriques.
Pocu tiempu dempués cayí na cuenta qu'esa nación animal pudiere trayer con ella en pelondines un badagüeyu tarrecible pa otra nación, nesti casu nel sentíu políticu del términu: l'asturiana.
Y ello ye que nun fin de selmana de fondu raigañu históricu por coincidir cola fecha gloriosa del 25 de Mayu de 1.808, axuntáronse dos fechos que dan perceguera.
El primeru, el fedor insoportable a la España más arcaica y rancia de ciertes celebraciones futboleres que casi dexen en caxigalines otres equivalentes festexaes nel réxime anterior. Unes espantayaes que tuvieron un seguimientu de meter mieu per estos llares atlánticos onde tolo malo se nos pega.
D'otru llau, la comedia electoral d'unes elecciones europees onde la mayoría de la población pasó de tanta xigomencia y demagoxa barata, pero que nun quita pa qu'otra xente ande güei festexando l'afitamientu na nuestra tierra de polítiques que bancien ente l'españolismu inmovilista ya'l norcoreanismu populista.
Asina qu'ello ye que, adicando la plasmación de dambos acontecimientos na nación política asturiana, tengo la impresión de que la venida a esti aruelu patriu de la nación biolóxica de bisonte pudiere representar un badagüeyu de lo que nos espera n'adelantre: tornar al pasáu, concretamente -social y políticamente- a una especie de nueva edá de piedra.
