Fartón Mangante ye actualmente una cabeza de xibaru con una historia increible y triste.Nel so día fuere un conocíu diputáu de la Xunta Xeneral al que mandaron cruzar l'Atlánticu con una perimportante misión representativa, pero qu'acabó cambiando por dase una vida regalada a base de nun facer nada, da-y pol gustu a la bragueta, al butiellu, y apigazar nuna hamaca sorbiendo per una paya agua de coco, pagao too ello, claro ta, col dineru del contribuyente.
Pero tuvo la mala suerte de cayer nes manes d'unos xíbaros amantes de les tradiciones más ancestrales que garraron la so cabeza inútil camudándola nuna obra d'artesanía d'un tamañu poco mayor que'l d'una bola de billar al tiempu qu'un vieyu xamán-y realizaba un tremendu fechizu.
Nun se sabe bien qué gran fondura y desgracia llevaba'l fechizu aquel que, d'entós p'acá, Fartón Mangante viose condergáu a vagar a lo llargo y ancho del mundu en busca d'una "irú" que nun ye otra cosa que l'apócope d'una "idea-realmente-útil", como la única posibilidá que-y quedaba pa poder desfacer l'encantamientu y descansar eternamente.
Y asina lleva yá venti años llargos vagando perende. La última vegada que lu vi taba yo arrecostináu nel tueru una castañal y cruzó per delantre de min flotando nel aire y moviéndose en ziszás, de la izquierda a la derecha y de la derecha a la izquierda. Díxome que tornaba pa la Xunta pa ver si yera a inspirase en dalguna "irú"que pudiere sentir nun debate llibrándolu del fechizu. El probetón inda nun s'enterara que tornaba pa un sitiu onde atopar una idea realmente útil ye persiguir una auténtica quimera.
