Pal réximen clientelar instaláu n'Asturies y les organizaciones que d'él se beneficien el llugar de la llingua asturiana ta bien claru cuantayá. Tien que permanecer arrequexada nos ámbitos de lo familiar y coloquial. Fuera d'ehí son espacios torgaos pal so usu.
Un exemplu que rescampla estos díes ye'l de Cangas del Narcea. Bastó que dende l'ayuntamientu se mostraren favorables a que la llingua asturiana pueda puntuar nes oposiciones que convoque pa que la maquinaria antiasturiana del réximen entainare a tratar de mancorniar esti pequeñu avance cangués.
Y ehí tenemos a los voceros del réximen esparabaniando y glayando la supuesta illegalidá de la midida.
Y ehí tenemos a la prensa faciendo d'altavoz de los represores llingüísticos.
Y ehí tenemos un par de sindicatos que, cola que ta cayendo n'Asturies, muéstrense más preocupaos de si un opositor nun sabe qué ye una che vaquiera que de la posibilidá de que pueda consiguir un trabayu que-y permita ganase'l pan.
Tamién tenemos nel exemplu cangués una de les pruebes más clares de por qué hai esi encerriscamientu contra la oficialidá del asturianu. Nun quieren que s'abra nin una sóla puerta que permita a los sos usuarios emplegala fuera de los ambientes familiares y coloquiales que mencioné al principiu. La so intención ye dexala que muerra adulces, como un paxarín, a base de torga-y toles salides posibles a la so situación.
En fin, ehí tenemos un exemplu claru de cómo funciona un réximen clientelar. El que tenemos enriba de los nuestros llombos, más concretamente.
Y tamién queda claro de qu'hai organizaciones polítiques y sindicales que cuando dicen tar pola oficialidá de la nuestra llingua nun faen otra cosa qu'un xuegu de cinismu y demagoxa.
