Ye importante tar. Y ser consciente que se ta. Ayuri. Porque la presencia ye'l sofitu que pue ayudar a llevantar otru futuru estremáu al que nos dibuxen manes ayenes movíes pol despreciu y la zuna.Alla, nel otru llau, en dalgún llugar sabemos qu'hai más xente que ta. Presentímoslo. Intuímoslo.
Un barruntu que cuando l'ánimu aposienta que ye'l primer requisitu pa uxar el desánimu conviértese en certeza.
Dacuando ye mester abrir les ventanes de la mente y el corazón y dexar qu'entre aire fresco. Abri-yos pasu a los rayos del sol. Y d'esta miente llimpiar de mugor los requexos más visiegos de nuestro.
Ye prestoso ver cómo se comporta'l raitán. Faes un llabor y ellí ta el contemplándote dende'l suelu, dende'l bardial o posáu nel mangu del garabatu. Llega un momentu en que nun lu ves pero tas seguru qu'anda per ende. Acompañándote cuando contabes que tabes sólu na xera.
Nunca hebo una andecha que nun finare llantando'l ramu. Convién tener la garulla abondosa porque siempre pue aportar a echar la so gabita'l collaciu que caleya buscando posafuelles. Y que sabemos qu'anda perende anque nun lu veamos de contino. Como'l raitán.
