El
recuerdu que tengo más afitáu nel maxín de cuando, yá dende neñu,
diba a Xixón ye'l del vieyu puertu pesqueru de Cimavilla. Los barcos y
les llanches de los pescadores. L'arrecender a salmoria. La rula col so
traxín. Y les sardineres asitiaes cabo d'ella vendiendo'l pescáu recién
rulao.Pero los tiempos cambien y eso que llamen la modernidá fixo que nun primer momentu prohibieren la venta ambulante de pescáu desaniciando'l vieyu oficiu de les sardineres. Dempués treslladaron la rula pal puertu d'El Musel. Y dende entós dalgo fondo cambió na mio manera de ver el barriu pixuetu xixonés. Hasta tal puntu que, magar el tiempu trescurríu, entá nun soi afayame del too cuando caleyo pel actual puertu deportivu. Fáltame daqué.
Por fortuna, una parte
d'esi daqué atopélu hai bien d'años cuando visitaba'l muséu allugáu na
Ca Xovellanos. Nel so sobráu pudi ver la obra escultórica del "Retablo del Mar" de Sebastián Miranda. Delantre los mios güeyos espolletaron rescamplando les imáxenes d'antaño. Ellí taben de nuevo la rula,
los pexes, les sardineres, la xente... dicen que los propios vecinos del barriu d'aquel entós tán retrataos pol autor. Sí, delantre mio tenía l'alcordanza más
playa pesllada naquel cuartu d'esposiciones.
Asina que cuando dalgún foriatu m'entruga ú pue ver dalgo típico de Xixón siempre-y contesto:
-Pue dir a dar una vuelta per Cimavilla pa ver los oríxenes de la ciudá. Y dempués pue visitar na Ca Xovellanos el "Retablo del Mar" pa entender la so esencia, el so corazón y la so alma-.
Asina que cuando dalgún foriatu m'entruga ú pue ver dalgo típico de Xixón siempre-y contesto:
-Pue dir a dar una vuelta per Cimavilla pa ver los oríxenes de la ciudá. Y dempués pue visitar na Ca Xovellanos el "Retablo del Mar" pa entender la so esencia, el so corazón y la so alma-.
