miércoles, 17 de abril de 2013

La tentación totalitaria.


Llévase esto de ver la vida en blanco o negro. Comigo o contra min. O de los nuestros o enemigu. Guañen los integrismos como cogordes. Ayuri. Per uquiera que vayas.

Nun me val esmucime d'un xugu pa que me xunzan a otru. Axuntame a los que critiquen maneres totalitaries y darréu muestren les mesmes zunes que critiquen. Y d'esto ta estrao. Atópeslo a cada pasu.

Según lo averada que tea a la nuestra ideoloxía a un determináu tema refugámoslu o alcagüetámoslu o simplemente apoyámoslu. El mesmu aquello ta bien o mal non en función del análisis sinceru que faigamos d'él, sinón de lo cerca que tea de la nuestra relixón ideolóxica irrenunciable.

Son too catecismos, normes sagraes, llinies trazaes, dogmes d'obligáu cumplimientu. Pero güeyu: en tolos ámbitos empecipiando polos que consideramos nuestros. Nun tamos pa tirar la primer piedra en nada. Nun convién que cuspamos mui alto alardeando de la nuestra integridá y coherencia porque la gaxapada pue aterrizar metanos la nuestra frente.

Toos somos inxustos, tremendamente inxustos a favor de lo nuestro y gafos colo ayeno. Dannos noxu munches coses qu'observamos, pero quiciabes nos lu diéremos nosotros mesmos si nos miráremos con muncha humildá y enorme severidá nel espeyu.

De xugu en xugu, de dogma en dogma, de fe en fe, convirtiendo en xusto pa nosotros lo que denunciábemos por inxusto nos demás diremos a dalgún sitiu, pero nun paga la pena marafundiar l'esfuerzu nello.

P'acabar en destinos ximielgos a los que refugamos, meyor nun garrar nengún tren que nos lleve a visiones zarraes, dogmátiques, santificaes y escluyentes de la sociedá, y caminar sele guiándonos pola arrogancia, el diálogu y la busca d'una sociedá xusta y plural, que ye l'unicu camín que nos pue averar a esi finxu'l cielu siempre utópicu que llamamos llibertá.