miércoles, 18 de abril de 2012

El Suañador Vagamundu.

Cuandu na nuachi seli las estrellas chisgaban nel cialu
un barcu de velas esgayadas atracóu adulcis nel mualli.

Era la navi del Suañador Vagamundu qu’un viayu
llobu de mar me cuntari cuantayá nuna nuachi de velea.

Saliarun entoncias cadarmas blancas comu faloupus
que fuarun espardiándusi pelas caleas baleras
hasta amatagasi colas solombras.

De siguíu, una nublina trupa avanzóu pela mar
ya entróu nel puablu hasta anubrir el faru ya las casas
deixandu güir sólu’l febli burbús de las folas.

Cola alborada, la xanti cruzábasi muda colas caras pálidas ya lus güayus ingriantus nas sous concas renigridas.

Ya miantras las bisarmas mariñeiras xuxuriaban
desdeixadas xugandu al mus so lus curadillus,
lus nuastrus suañus muartus iban ya vinían colus cachonis que tamián morrían besándunus lus pías.