Cuando la brenga de la que se ta fechu nun ye de texu nin de carbayu, sinón de figal o cañavera hai munchu mieu a qu'entre'l foroñu.
Cuando'l peselbre, el pogüeyu ya'l qué dirán se convierten nel finxu que guía les nuestres actuaciones ábrese un futuru ñarru y ruín pa dellos individuos que, nel so constante naguar, vense nelli como reis. Y ábrese una fuérciga insalvable pa tola colectividá.
Algamar el futuru nun ye tanto cuestión de cantidá como de calidá. Val más llantar un garrapiellín de texos qu'echen bonos raigaños qu' estelase contemplando milenta cañaveres. Préstanos somorguianos en recuentos y añadir graninos a un montón de mui duldosa consistencia. Un simple soplu d'aire pue esbarrumbalu esfarrapando asina'l trabayu d'años.
Hai mui poca brenga y abonda comedia allampiada por que-yos aplaudan les sos representaciones. Y esperar d'esta miente algamar derechos llingüísticos o la oficialidá ta más cerca de la carcaxada sonora que de la plasmación nuna realidá gayaspera.
