Hai vegaes en que se nortia la ñube. Esguedeyámonos tratando d'esconẍurar al Ñuberu ensin ser quien. Dempués la tambascada fraya les lloses y ẍiringa les ilusiones.
Pero tamién esa mesma ñube ye la que fai que ñaza l'arcu la vieya. Entós estelámonos nél y agüeyámos pa la so guapura gayoleros.
Son la cara y la cruz dibuẍando destinos distintos acullá nel finẍu'l cielu. La balanza del nuestru ánimu que pila pa un llau o pa otru, que taramiella pacia l'enfotu o que nos funde nel pozu del desánimu.
Anguaño cuerren díes ñubarriaos. Adicamos allalantrones pal cielu prietu y sentimos la forfuga añerar nel gargüelu.
Envizcaos nel desaliendu, avezaos a vivir acuruẍaos, nun nos decatamos que bien de veces depende namás que de nosotros camudar los n̈egros badagüeyos nun rescamplante arcu la vieya.
