Estos últimos díes anda'l personal entreteníu pela zona Tarna. Y ye que'l gallón bautizáu como Mansín anda caleyando pela población mostrando' so celu y tomándola como cantaderu. Nun ye la primer vez que baxa a visitar a la xente y yá lu mandaron pal monte dalguna vegada, pero él insiste. A lo meyor ye que la so penosa, presumida ella, baxó a mercar unes madreñuques barnizaes en blanco y un pañuelín pa la cabeza y anda buscándola, quien sabe...
Unos opinen qu'esi proceder de Mansín débese a que foi criáu en cautividá y afáyase ente la xente. Pa otros el so comportamientu esplícase porque ta alloriáu, vamos que chifló y perdió'l sen, y compaxina monte y pueblu.
Yo paezme que, a parte de cuestiones d'amores, lo que ta pasando equí ye que'l gallón Mansín ye mui intelixente y preséntase dacuando a costa fecha delantre de la xente pa encamentanos a toos la situación aforfugante en que s'alcuentra la so triba. Porque los faisanes son una de les especies que tán nos primeros llugares de la desgraciada llista d'animales n'estinción y puen acabar sumiéndose na historia dempués de miles d'años viviendo na que güei ye la nuestra tierra.
Nun sé si sedrá verdá o non porque nunca lo intenté nin cuento intentalo, pero hai una lleenda al rodiu de los gallones que diz que son unes aves que muerren d'amor. Y qu'ello débese a que s'escuenden allá no fondero del monte de la xente, pero cuando entren en celu y canten ponen tal enfotu na xera que queden como medio atorollaos y esi ye'l momentu amañosu p'acercase a ellos. Y cuando dalguién se-yos acercaba yá podemos imaxinar cómo acababa la historia.
Yo, préstame somorguiame nes nuestres viesques y nos nuestros montes. Nun necesito ver osos o faisanes pa nada. Gústame que vivan la so vida ensin molestalos. Bástame saber qu'anden perellí y yá me presta y siéntome bien. Nun sé pa otra xente, pero una viesca o un monte ensin gallones, osos, esguilos, melandros... pa min son menos viesca y menos monte, y pasen a ser espacios naturales quiciabes mui afayadizos pa los turistes, pero mui tristes y solos pa los xanos.
