El viaxeru adientróse
na Tierra de los Allegres Xibones.
Y quedó esteláu.
Maravielláu ante'l gran espectáculu
d'aquella triba qu'esguilaba
y blincaba con maña pente los árboles,
gayoleros,
rinflando,
quitándose,
solidariamente, los pioyos.
De secute, decatóse que namás
él y un faisán vieyu
triaben el suelu.
Y sintió mieu.
Y decidió fuxir, a escape,
d'aquel sitiu raru y alloriante.
Yá na raya,
reparó nel güeyu d'una fonte escosa.
Tomada pol mofu y los años,
enagora s'aldovinava una lleenda:
"Fonte
De La
Intelixencia".
